Orchidee maxillaria

Maxillaria is een divers geslacht van orchideeën in de familie Orchidaceae, bestaande uit meer dan 600 soorten. Deze planten zijn te vinden in een breed scala aan klimaatzones, van laagland tropische bossen tot bergachtige regio's. Maxillarias worden gewaardeerd voor hun sierbloemen, die variëren van helder en groot tot klein en delicaat. Sommige soorten staan ​​ook bekend om hun onderscheidende geuren, variërend van zoet tot kruidig, waardoor ze populair zijn bij orchideeënverzamelaars en enthousiastelingen.

Etymologie van de naam

De naam Maxillaria is afkomstig van het Latijnse woord 'Maxilla', wat 'kaak' betekent, verwijzend naar de structuur van de bloem die lijkt op de kaak van een dier. Het geslacht werd voor het eerst beschreven in 1811 door de Duitse botanicus Karl Kunth, die het onderscheidde van andere orchideeën op basis van zijn unieke morfologische kenmerken.

Levensvorm

Maxillarias zijn overwegend epifytische planten, die groeien op bomen in tropische bossen. Hun luchtwortels hechten zich aan boomschors, waardoor ze vocht en voedingsstoffen uit hun omgeving kunnen absorberen.

Sommige soorten zijn lithofytisch, bloeien op rotsen, of terrestrisch, groeien in de bodem. Dit aanpassingsvermogen stelt Maxillarias in staat om verschillende ecologische niches te bezetten en ervoor te zorgen dat hun overleving in verschillende omgevingen.

Familie

Maxillaria behoort tot de familie Orchidaceae, een van de grootste families van bloeiende planten, bestaande uit ongeveer 28.000 soorten. Orchideeën staan ​​bekend om hun ingewikkelde bloemstructuren en diverse aanpassingen aan het milieu.

Een belangrijk kenmerk van het gezin is de symbiotische relatie met mycorrhizale schimmels, essentieel voor zaadkieming. Net als andere orchideeën vertonen Maxillarias een breed scala aan ecologische aanpassingen, waaronder epifytisme, lithofytisme en terrestrische groei.

Botanische kenmerken

Maxillarias zijn compact tot middelgrote planten met pseudobbenen die dienen als reservoirs voor water en voedingsstoffen. De bladeren zijn lineair of riemvormig, felgroen en groeien uit de toppen van pseudobben.

Bloemen variëren in grootte en kleur, afhankelijk van de soort. Ze kunnen afzonderlijk of in clusters verschijnen, met een aparte lip die vaak wordt versierd met heldere kleuren of unieke patronen.

Chemische samenstelling

De chemische samenstelling van maxillarias is niet volledig bestudeerd, maar het is bekend dat veel soorten anthocyanen bevatten, die bijdragen aan de heldere kleuren van de bloemen. Bovendien geven aromatische verbindingen in sommige soorten hen hun karakteristieke geuren.

Oorsprong

Het geslacht Maxillaria is inheems in Midden- en Zuid-Amerika, inclusief landen zoals Mexico, Costa Rica, Brazilië en Peru. Deze orchideeën zijn te vinden op een breed scala aan hoogten, van zeeniveau tot bergachtige bossen op 3000 meter.

Hun natuurlijke habitats zijn tropische en subtropische bossen, waar ze groeien op bomen, rotsen en grond, zich aanpassen aan diverse klimatologische omstandigheden.

Gemak van teelt

Maxillarias worden als matig uitdagend beschouwd om te groeien, waardoor ze geschikt zijn voor ervaren orchideeënliefhebbers. Ze vereisen nauwkeurige zorg met betrekking tot licht, temperatuur en vochtigheid om een ​​overvloedige bloei te garanderen.

De plant past zich goed aan de potkweek aan als het wordt voorzien van het juiste substraat dat een goede drainage en luchtstroom rond de wortels mogelijk maakt.

Soorten en variëteiten

Populaire soorten maxillaria zijn Maxillaria tenuiifolia, bekend om zijn kokosnootgeur, en

Maxillaria Picta, erkend voor zijn heldere, gevlekte bloemen.

Andere favorieten zijn maxillaria variabilis en

Maxillaria Rufescens, gewaardeerd voor hun langdurige bloeiperioden.

Maat

De grootte van maxillarias varieert per soort. Miniatuurtypen kunnen slechts 10-15 cm hoog bereiken, terwijl grotere soorten tot 60-70 cm kunnen groeien.

Bloemen hebben over het algemeen een diameter van 2-5 cm, hoewel sommige soorten grotere bloemen produceren. De compacte grootte van de plant maakt het goed geschikt voor woningteelt.

Groeipercentage

Maxillarias heeft een matige groeisnelheid. Ze produceren meestal jaarlijks een of twee nieuwe pseudobulten, die het volgende seizoen kunnen bloeien.

De groei kan worden versneld met voldoende licht, regelmatige bewatering en juiste bemesting. Overmatige bemesting kan echter de gezondheid van de wortel schaden.

Levensduur

Maxillarias zijn langlevende planten. Met de juiste zorg kunnen ze tientallen jaren gedijen en bloeien. Oudere pseudobulabs blijven functioneel en bewaren voedingsstoffen voor de plant.

In hun natuurlijke habitats kan de levensduur worden ingekort vanwege omgevingsfactoren zoals droogte of concurrentie voor middelen.

Temperatuur

Maxillarias geven de voorkeur aan matige temperaturen, met een optimaal bereik van 18-25 ° C. Sommige soorten op grote hoogte kunnen korte temperatuurdruppels verdragen tot 10-12 ° C.

Nachttemperatuurdruppels van 5-7 ° C worden aanbevolen om de bloei te stimuleren.

Vochtigheid

Maxillarias vereisen een hoge luchtvochtigheid, meestal tussen 50-80%. In omgevingen met lage vochtigheid kunnen luchtbevochtigers of waterbakken helpen bij het handhaven van de juiste vochtspiegels.

Overmatig vocht kan leiden tot wortelrot, dus het is essentieel om de vochtigheid in evenwicht te brengen met de juiste ventilatie.

Verlichting en plaatsing in een kamer

Maxillarias gedijen in heldere, diffuus licht, nabootsende omstandigheden van tropische bossen. Oost- of westelijke ramen zijn ideaal. Direct zonlicht moet tijdens de middag worden vermeden om bladverbrandingen te voorkomen.

Om zelfs groei te garanderen, roteer je de plant periodiek ten opzichte van de lichtbron. Als natuurlijk licht onvoldoende is, kunnen kweeklichten worden gebruikt om aan te vullen.

Grond en substraat

Voor het cultiveren van maxillaria wordt aanbevolen om een ​​substraat te gebruiken met uitstekende drainage- en beluchtingseigenschappen. Een ideale mix omvat:

• Grove dennenschors (60%);
• Sphagnum Moss (20%);
• Perlite of kleine puimstenen (10%);
• Houtskool (10%).

De aanbevolen substraat-pH is 5,5-6,5. Voeg een laag van 2-3 cm geëxpandeerde klei of klein grind aan om de juiste drainage te garanderen.

Afdronking

In de zomer vereist Maxillaria regelmatig maar matig water. Gebruik de onderdompelingsmethode: onderdompel de pot met de plant in warm, zacht water gedurende 10-15 minuten en laat het overtollig water aflopen. Water om de 5-7 dagen, afhankelijk van de temperatuur en vochtigheid.

Verminder in de winter de water geven tot eens in de 10-14 dagen. Gebruik kamer-temperatuur, gedechloreerd water. Laat het substraat enigszins uitdrogen tussen wateringen om wortelrot te voorkomen.

Bemesting en voeding

In water oplosbare meststoffen met een laag stikstofgehalte en hogere fosfor- en kaliumspiegels zijn ideaal voor maxillaria. Meststoffen met micronutriënten zoals magnesium en ijzer zijn ook gunstig.

Meststoffen moeten worden verdund tot 1/4 van de aanbevolen concentratie en worden toegepast tijdens het water. Voer de plant om de twee weken in tijdens actieve groei. Verminder of stop met het volledig voeden in de winter.

Propagatie

De beste tijd om maxillaria te verspreiden is in het voorjaar wanneer de actieve groei begint. Voortplanting kan ook worden gedaan in de zomer vóór de bloeiperiode.

De meest voorkomende propagatiemethoden omvatten het verdelen van volwassen klonten en het rooten van nieuwe scheuten. Zaadvoortplanting komt minder vaak voor vanwege de behoefte aan steriele omstandigheden en symbiotische schimmels voor zaadkieming.

Bloei

Maxillaria bloeit meestal in de lente en zomer. Bloemen kunnen 2-4 weken duren, afhankelijk van de soort. Bloemen kan het hele jaar door herhaaldelijk of herhaaldelijk optreden.

Regelmatig bloeien wordt gewaarborgd door de juiste zorg, waaronder consistente verlichting, adequate bewatering en tijdige voeding.

Seizoensfuncties

In de lente en zomer ervaart de plant actieve groei en bloei. Het vereist regelmatig water, verhoogde luchtvochtigheid en frequent voeding met meststoffen.

In de herfst en winter komt Maxillaria in rust. Watering moet worden verminderd en het voeden moet stoppen. De plant moet op een koelere locatie worden geplaatst met goede ventilatie.

Zorgspecifics

Maxillaria vereist een stabiele luchtvochtigheid van 50-70%. Gebruik een luchtbevochtiger of plaats de pot op een dienblad met water om vocht te behouden, maar vermijd direct contact van wortels met water.

Juiste ventilatie is essentieel om ziekten te voorkomen, maar de plant is gevoelig voor concepten.

Binnenzorg

Maxillaria gedijt binnen onder helder, diffuus licht. Ideale locaties zijn ramen naar oost- of west gericht. Schaduw de plant op hete zomerdagen om bladverbrandingen te voorkomen.

Kies een pot die het wortelsysteem herbergt; Plastic of keramische potten met drainagegaten hebben de voorkeur. Het substraat moet fris en goed besturen.

Het herpotten

Gebruik voor het herpotten van maxillaria potten die iets groter zijn dan het wortelsysteem. Plastic of klei-containers met drainagegaten zijn ideaal.

Repot om de 2-3 jaar of wanneer het substraat begint te ontbinden. De lente is de beste tijd om te herstellen, net voordat de actieve groei begint.

Snoeien en vormen

Snoeien wordt gedaan na de bloei, het verwijderen van uitgegeven bloemenpieken en oude pseudobbenen. Dit verjongt de plant en stimuleert de groei van nieuwe scheuten.

Beschadigde of gedroogde bladeren moeten worden verwijderd om het decoratieve uiterlijk van de plant te handhaven.

Veel voorkomende problemen en oplossingen

Maxillaria is vatbaar voor wortel- en bladrot veroorzaakt door overwater. Preventie omvat matig water geven en het gebruik van een goed doorlatende substraat.

Gebrek aan licht veroorzaakt langwerpige bladeren en voorkomt de bloei. Overvoeting kan leiden tot wortelbrandwonden.

Ongedierte

Maxillaria kan worden getroffen door spintmijten, trips en schaalinsecten. Deze plagen beschadigen de bladeren, verzwakken de plant en verminderen de decoratieve aantrekkingskracht.

Regelmatige misting en het handhaven van een hoge luchtvochtigheid kan plagen voorkomen. Gebruik insecticiden of natuurlijke remedies, zoals zeepoplossingen, om ongedierte te behandelen.

Luchtzuivering

Zoals veel orchideeën helpt Maxillaria binnenlucht te zuiveren door schadelijke stoffen zoals formaldehyde en benzeen te verwijderen. Dit maakt het een uitstekende keuze voor stedelijke appartementen en kantoren.

Veiligheid

Maxillaria is een niet-giftige plant, waardoor het veilig is voor kinderen en huisdieren. Individuele allergische reacties op zijn pollen zijn echter mogelijk.

Winterzorg

In de winter moet maxillaria worden bewaard bij temperaturen tussen 15-18 ° C. Water moet worden verminderd om het vocht van het lichtsubstraat te behouden.

Voorbereiding op de veer omvat toenemende blootstelling aan het licht en het geleidelijk verhogen van de temperatuur.

Nuttige eigenschappen

Naast zijn sierwaarde, verbetert maxillaria binnenluchtkwaliteit door de vochtigheid te vergroten en giftige stoffen in het milieu te verminderen.

Gebruik in traditionele geneeskunde

In de volksgeneeskunde worden sommige soorten maxillaria gebruikt om aromatische oliën en natuurlijke ontspanningsremedies te creëren.

Gebruik in landschapsontwerp

Maxillaria is ideaal voor verticale tuinen en hangende arrangementen. De compacte grootte maakt het geschikt voor beperkte ruimtes.

Compatibiliteit met andere planten

Maxillaria past goed bij andere epifytische planten, zoals phalaenopsis en Cattleya. Ze creëren harmonieuze composities in tuinen of interieurs.

Conclusie

Maxillaria is een veelzijdige plant die sierlijke schoonheid, onderhoudsarme en milieuvoordelen combineert. Met de juiste zorg wordt het een verbluffende toevoeging aan elke woning of tuin.